Optimalekeuzestress

Wat zie jij aan deze foto? Vooral de zachte haartjes? Of de stekels?
Nodigt de zachtheid je uit? Of laat je je afschrikken door de kans om je te prikken?

Tot een paar jaar terug probeerde ik steeds optimale keuzes te maken. Dat legde behoorlijk wat druk op kiezen. Maar welke keuze ik ook maakte, het bracht altijd een mengeling van ervaringen. Ervaringen die fijn konden uitpakken en die tegen konden vallen. Een tegenvaller betekende niet automatisch dat die keuze verkeerd was, want het gaf me vaak waardevolle inzichten. En niet-kiezen was ook geen oplossing, want dat had ook gemengde gevolgen.

Veel mensen denken nogal zwart-wit, alsof je alleen de keuze hebt om niets te doen óf ergens helemaal voor te gaan. Er zijn genoeg mindset-goeroes die vinden dat je je vooral niet tegen moet laten houden en liefst nog in beweging moet komen ‘before you are ready’. Halfslachtig telt daar als niet-doen.

Maar hoe zit het dan met de tussenweg waar kiezen vloeiender mag zijn? Waar de beweging van binnenuit mag ontstaan en onderweg vorm mag krijgen?

Ik heb ervaren dat je op het moment dat je meer kunt doorvoelen welke aspecten jou aantrekken en wat je tegenhoudt, je op een veel natuurlijker manier in beweging komt. Dan nodig je jezelf uit tot actie in plaats van dat je aan jezelf gaat duwen en trekken. Op die manier heb je veel minder last van de stekels en kunnen die zelfs bijdragen aan jouw ervaring in plaats van je ontmoedigen.

Dat is precies waar ik me op richt met inzichtgevende fotografie: doorkrijgen hoe je vanuit jouw essentie kunt gaan kiezen voor wat echt bij jou past, en hoe dat vorm mag krijgen op een manier die helemaal klopt voor jou. Daar kun je heel effectief gebruik bij maken van beeld, want dat geeft zo’n mooi inzicht in jouw binnenwereld! Van daaruit kun je veel effectiever én leuker kiezen.