Online workshop
HERFST
Loslaten – een verkenning
Loslaten draait om laten gaan wat jou niet langer dient of wat niet langer haalbaar is. Voor een boom in ons klimaat levert het loslaten van zijn blaadjes meer op dan er een winter lang aan vasthouden. En ook voor vruchten komt er een tijd om ze los te laten.
Zo zijn er ook zaken in ons leven die ons niet (langer) dienen en waar we beter afscheid van kunnen nemen (zie ook opruimgoeroe Marie Kondo). Door los te laten schakel je over naar rust en maak je ruimte. Je laat geen energie meer gaan naar wat niet langer meer nodig of zinvol is. Loslaten is daarmee een keuze voor energiebehoud.
Loslaten kan zowel feestelijk als pijnlijk zijn, maar vaak is het een combinatie van beide. Soms wil je ergens graag vanaf, verheug je je daar zelfs op, maar blijkt het proces van loslaten in de praktijk toch niet zo makkelijk. Vaak sta je dan onbewust toe dat het nog aan jou blijft vasthouden. Bij andere zaken wil je eigenlijk helemaal geen afscheid nemen en ontstaat er juist pijn of ongemak door hoe je zelf nog krampachtig probeert vast te houden. In dat geval heb je waarschijnlijk eerst jouw overtuigingen los te laten voordat je afscheid kunt nemen. Dankbaarheid voor wat iets jou heeft gebracht kan daarbij helpen.
Alles wat is losgelaten vormt de voeding voor nieuwe kansen en nieuw leven, voor jouzelf of voor een ander. Soms is het direct herbruikbaar of vormt het een waardevolle (winter)voorraad. Andere keren is er eerst verrotting en vertering voor nodig, met voldoende lucht (adem), vocht (tranen) en tijd.
Soms verloopt dat proces via prachtige schimmels, soms via stinkende donkere drab. Dat laatste is misschien niet zo aantrekkelijk en esthetisch, maar het is wel een heel waardevol proces waardoor grondstoffen opnieuw gebruikt kunnen gaan worden. Door dit proces aan te gaan maak je vernieuwing mogelijk. Wie enkel vast houdt, put zichzelf uiteindelijk uit en stagneert.
In effectief loslaten zit een element van zachtheid en acceptatie, van zien en ervaren wat er is. Vergeving is bijvoorbeeld ook een vorm van loslaten. Voor je kunt loslaten heb je dus eerst toe te laten. De volgende stap is actief behouden wat nog van waarde is. Een herinnering, een les, een nuttig element. Een boom haalt ook eerst nog de resterende voedingsstoffen uit zijn blaadjes, dat maakt juist dat ze verkleuren. Pas als die opname voldoende voltooid is, wordt de verbinding met de rest losgelaten.
Bewust loslaten is dus niet hetzelfde als abrupt laten vallen of met weerstand van je afduwen. Dat betekent niet dat loslaten altijd zacht begeleid moet worden. Soms is iets gewoon klaar en is het helemaal oké om het te laten gaan. Een volgroeide kastanjebolster kan er bijvoorbeeld prima tegen om hoog uit de boom te vallen, omdat hij daarop gebouwd is en de tijd er rijp voor is. In zo’n geval gaat het meer om de juiste timing en vertrouwen op de nieuwe start. Niet alles blijft bij jou passen of jouw verantwoordelijkheid, door te lang vast te houden zit je nieuwe kansen in de weg.
Soms wordt loslaten natuurlijk wel geforceerd, vaak door een heftige invloed van buitenaf. In de metafoor van de boom kan er ook een tak afbreken door een storm of kan er schade toegebracht worden door een ander voorwerp. In dat geval ontstaat er een wond die zal moeten helen en dat kost tijd.
Ook bij geleidelijker loslaten blijft er soms een open plek achter die wat extra aandacht nodig heeft. In beide gevallen kunnen de juiste omstandigheden en aandacht helpen bij het herstel.
Verder naar het volgende onderdeel:
Of terug naar de start van deze workshop: